Anaximander, een Grieksch wijsgeer der Ionische school en een leerling van Thales, werd in het jaar 610 vóór Chr. te Milete geboren en overleed in 547. Hij nam, even als zijn leermeester, tot grondslag zijner beschouwing eene oorspronkelijke beweegkracht, waardoor alles ontstond. Deze was bij Thales het water, en Anaximander deed eene aanmerkelijke schrede voorwaarts, toen hij die beweegkracht voorstelde als het onvergankelijke en oneindige, dat geene perken en alzoo geene verandering kent en als het onbegrensde moet worden gedacht.
Hieruit ontspruit, volgens dien wijsgeer, het eindige door de werking der oorspronkelijke tegenstellingen: warm en koud, droog en vochtig, waarbij hij aan de warmte eene levenwekkende kracht toeschreef. Hij stelde zich de aarde voor als een rolrond ligchaam, dat aanvankelijk door een vurigen dampkring omgeven was, welke laatste in onderscheidene deelen werd gesplitst, die met lucht omgeven zijn. Zon, maan en sterren zijn openingen in dit luchthulsel, waardoor wij het vuur aanschouwen. Ook wordt hem de uitvinding van landkaarten, van de aardglobes en van den zonnewijzer toegeschreven. Zijne geschriften zijn reeds spoedig verloren gegaan.
