Alpengloeijen noemt men een optisch verschijnsel, dat zich bij helder weder bij en na den ondergang der zon op de toppen der Alpen vertoont.
Wanneer de zon 2 of 3 graden van den horizon verwijderd is, hullen zich de met sneeuw bedekte kruinen in een purperen glans van verrukkelijk schoone tint. Het alpengloeijen ontstaat doordien zich de witte zonnestralen in de onderste, vochtige dampkringslagen ontbinden, en die gloed is glansrijker dan het avondrood, omdat de teruggekaatste stralen een langeren weg moeten afleggen om ons oog te bereiken. Dit verschijnsel tooit zich aanvankelijk met een purperen glans, begint vervolgens te verbleeken, om zich daarna wederom met een metaalachtigen weêrschijn te versieren. Hooge bergen behouden gewoonlijk gedurende de duisternis een “nachtelijken glans”, die aan het phosphoreséren der sneeuw- en ijsvelden wordt toegeschreven.
