van Habsburg, duitsch koning (1273—91), geb. 1 Mei 1218 als oudste zoon van Albrecht IV (graaf van Habsburg, en landgraaf van den Elzas), bleef steeds trouw aan keizer Frederik II en diens geslacht en werd eveneens geëxcommuniceerd; hij genoot om zijn dapperheid groot aanzien en bezat uitgebreide bezittingen. In 1273 werd hij gekozen tot roomsch-koning, waarmede het interregnum een einde nam.
R. trok naar Aken, waar hij 24 Oct. gekroond werd; alleen Ottokar van Boheme en Hendrik van Beieren weigerden hem te erkennen; laatstgenoemde werd door R. aan zijn huis verbonden door het huwelijk van zijn zoon en Ottokar verloor in den strijd tegen hem 26 Aug. 1278 het leven. Yan diens landen gaf R. aan diens onmondigen zoon Werizel, die met Rudolfs dochter Guta verloofd werd, Boheme en Moravië terug, en met Oostenrijk, Stiermarken en Krain beleende hij 27 Cec. 1282 zijn zoons Albrechtl en Rudolf. Sedert hield R. zich bezig met het vergrooten van de macht van zijn huis en het verzekeren van den rijksvrede; alleen in Thüringen liet hij 66 burchten van roofridders verwoesten; hij overl. 15 Juli 1291 te Spiers.
