gr., valsche naam; naam, dien iemand als schrijver voert met verzwijging van zijn eigen naam; P. (bijv. nw.) noemt men voorts een werk, dat onder een valschen naam wordt uitgegeven. De volledigste opgaven van pseudonieme schrijvers vindt men in: Weller, Lexicon pseudonymorum (2de dr., Regensburg 1886) en Die falschen und fingier ten Druckorte (2de dr., 2 dln., Leipzig 1864), Quérard, Les supercheries littéraires dévoilées (2de dr. door G.
Brunet en P. Jannet, 3 dln., Parijs 1869—70), benevens Barbier’s Dictionnaire des ouvrages anonymes (3de dr., 4 dln., ald. 1872—79; supplement door Brunet, ald. 1889). Zie voorts voor afzonderlijke landen: Doorninck, Vermomde en naamlooze schrijvers der nedertandsche en vtaamsche letteren (2de dr., 2 dln., Leiden 1883—85), De la Montagne, Vlaemsche pseudoniemen (Roulers 1884), Delacourt, Essai d'un dictionnaire des ouvrages anonymes et pseudonymes publiés en Belgique au XIXe siècle (Brussel 1863), Halkett en Laing, Dictionary of the anonymous and pseudonymous literature of Great Britain (4 dln., Edinburg 1882—88), Cushing, Initiais and Pseudonyms (New-York 1885, vervolg 1888), Haynes, Pseudonyms of authors (ald. 1883), Collins, Anonymer og Pseudonymer (Kopenhagen 1869), Melzi, Dizionario di opéré anonime e pseudonime di scrittori italiani (3 dln., Milaan 1848—59, supplement door Passano, Ancona 1887). Voorts: Sommervogel, Dictionnaire des ouvrages anonymes et pseudonymes publiés par des religieux de la Compagnie de Jésus (2 dln., Parijs 1884). Voor de middeleeuwen vergeh Franklin, Dictionnaire des noms, surnoms et pseudonymes latins du moyen âge (Parijs 1875). Zie ook Anoniem.
