naam van twee romeinsche keizers:
1) Gaius Julius Verus, bijgenaamd de Thraciër (Thrax) daar hij in Thracië geboren was, de eerste soldatenkeizer en „barbaar" (niet-romein) op den romeinschen troon, de zoon van een boer, werd om zijn buitengewone lengte en sterkte door keizer Severus onder de lijfwacht opgenomen, klom te Rome tot senator en aanvoerder van een legioen op, streed tegen de Perzen en Alemannen en werd na den moord op keizer Alexander Severus in 235 na Chr. door het leger bij Mainz tot keizer uitgeroepen. Hij voerde tijdens zijn driejarige regeering voorspoedige oorlogen tegen de Germanen, Sarmaten en Daciërs, verwekte echter door zijn minachting voor den Senaat, hebzucht en wreedheid veel ontevredenheid, zoodat eerst in Afrika de beide Gordiani en, nadat deze den dood gevonden hadden, in Rome door den senaat Maximus (zie ald.) en Balbinus tot tegenkeizers benoemd werden. Op dit bericht snelde M., verdere veroveringsplannen opgevend, aan het hoofd van zijn leger in de lente van 238 naar Italië, werd echter voor Aquileia opgeliouden en door de soldaten, die door de vermoeienissen en de ontberingen van het beleg geprikkeld waren, benevens zijn zoon Julius Verus Maximus, dien hij tot caesar benoemd had, gedood.
2) Gaius Galerius Valerius, oorspronkelijk Daia genaamd, een Illyriër van geringe afkomst, neef van Galerius, door wien hij in 305 tot caesar benoemd en met het bestuur van het oosten belast werd, gaf zichzelven in 307 den titel van Augustus, nadat zijn mede-caesar Licinius door Galerius tot Augustus benoemd was. Door den val van Maxentius en door de nauwe verbintenis van Licinius en Constantijn op het hem dreigende gevaar opmerkzaam gemaakt, rukte hij in 313 tegen Licinius uit Syrië op en nam Byzantium, Heraclea en Perinthus, werd echter door Licinius ondanks zijn overmacht nabij Adrianopel verslagen en overleed plotseling op zijn vlucht nabij Tarsus. Zijn kinderen werden door Licinius vermoord.
