gemalin van Lodewijk Bonaparte, moeder van Napoleon III, was de dochter van generaal Alexander de Beauharnais (zie ald.) en van Josephine, de latere gemalin van Napoleon I. Zij werd 10 April 1783 te Parijs geboren en na het huwelijk van haar moeder met Napoleon (1796) in Ecouen bij madame Campan opgevoed.
Zij was bestemd voor generaal Desaix, doch weigerde hem en huwde Jan. 1802, volgens den wensch van haar stiefvader, met diens broeder Lodewijk.Dit huwelijk was niet gelukkig, daar H.’s gedrag niet onbesproken was. Als koningin van Holland leefde zij meestal te Parijs en te Malmaison, volgde echter eindelijk haar gemaal naar Holland, waar, naar men zegt, een geheime verhouding met admiraal Ver Huell, aan een jongen, den lateren keizer Napoleon III, het leven schonk nadat zij haar gemaal reeds twee zoons geschonken had. Na den afstand van haar gemaal ging zij in 1810 terug naar Parijs, waar zij ondanks de scheiding van haar moeder van Napoleon, met dezen in zeer goede verstandhouding bleef. Omstreeks dezen tijd trad zij in intieme verhouding met generaal Flahault; de hertog van Morny (zie ald.) was de vrucht dezer verhouding. H. was tijdens den veldtocht van 1814 de eenige der Napoleoniden, die Parijs niet verliet. Na de Honderd dagen hield zij zich aanvankelijk in Savoye en Zwitserland, te Augsburg, vervolgens in Italië en later afwisselend in Italië en te Arenenberg in het kanton Thurgau op.
Toen 1830 de opstand in de romeinsche marken uitbrak, waaraan haar beide zoons deelnamen, reisde zij hen op hun vlucht onder groote gevaren na en vond, nadat de oudste reeds te Forli aan de mazelen bezweken was, den jongsten, den lateren Napoleon III, niet ver van Ancona, vanwaar beiden in het geheim de vlucht namen op fransch gebied. Later begaf zij zich met haar zoon naar Engeland en keerde vervolgens naar Arenenberg terug. Zij overl. aldaar 5 Oct. 1837 en werd te Ruel nabij Parijs bijgezet. Zij schreef: La reine Hortense en Italië, en France et en Angleterre pendant l’année 1831 (Parijs 1833); ook was zij dichteres en verschillende van haar liederen leven nog in den mond van het fransche volk. Haar „Partant pour la Syrië” werd het officieele krijgslied van het tweede keizerrijk.
