fransch ridder, zoon van Jacques de Lorges, eersten graaf M., stamde uit een oorspronkelijk schotsche familie en was officier bij de schotsche lijfgarde te Parijs. Bij een tournooi 30 Juni 1559 had hij het ongeluk, koning Hendrik II van Frankrijk, met wien hij een lans gebroken had, door een splinter daarvan een oog uit te steken en daardoor diens dood te veroorzaken.
Nadat M. zich, ten gevolge van dit ongeval, een tijdlang in Engeland, waar hij tot het protestantisme overging, had opgehouden, keerde hij bij het uitbreken van den burgeroorlog terug, vocht in de rijen der Hugenooten en verdedigde 1562 Rouaan tegen het koninklijk leger. In 1569 snelde hij de in ’t nauw gebrachte koningin van Navarra, Johanna d’ Albret, te hulp en veroverde Orthez. Aan het bloedbad van den Bartholomeusnacht door gelukkige omstandigheden ontkomen, begaf hij zich naar Engeland en voerde 1573 van daar uit een door hem aangeworven vloot aan tot ontzet van La Rochelle, keerde zich vervolgens naar Normandië, moest zich evenwel 27 Mei 1573 bij Domfront overgeven en werd na langdurige gevangenschap op bevel van Catharina van Medici te Parijs onthoofd (26 Juni 1574). Hij liet negen zoons na, allen dappere krijgslieden.
