hertog van Brunswijk. pruisisch generaal-veldmaarschalk, geb. 12 Jan. 1721 te Brunswijk, vierde zoon van hertog Ferdinand Albrecht II (zie vorig artikel), trad in 1740 als overste in pruisischen dienst, en maakte onder Frederik den Groote de silezische oorlogen mede, in welke hij een zijner broeders, die in oostenrijkschen dienst vocht, tegenover zich vond, bracht in den zevenjarigen oorlog in 1757 bij Praag veel bij tot de overwinning, en werd daarop opperbevelhebber der geallieerde armee, als hoedanig hij zich een vijftal jaren met een klein leger tegen de rijkstroepen en talrijke fransche strijdkrachten in de hem toevertrouwde streken (Neder-Saksen, Hessen en Westfalen) staande hield.
Na den Hubertusburgervrede werd hij tot veldmaarschalk benoemd, keerde naar zijn post (gouverneur van Maagdenburg), terug, bieek zich echter niet meer in een ondergeschikte stelling te kunnen schikken, geraakte daardoor met den koning op een gespannen voet, en trok zich weldra uit het openbare leven terug; hij deed zich verder te Brunswijk als ijverig vrijmetselaar kennen; hij overleed 3 Juli 1792
