WORSTELEN, (worstelde, heeft geworsteld), elkander de armen om het lichaam slaan en dan op den grond trachten te werpen : zich oefenen in het worstelen; met iem. worstelen;
— (fig.) met den dood worstelen, den doodstrijd strijden;
— met inspanning van alle krachten vechten, strijden: tegen iem. worstelen; hij worstelde om te ontkomen;
— tegen de golven, tegen den wind worstelen, zich geducht inspannen om vooruit te komen tegen de golven, den wind in;
— veel met tegenspoed te worstelen hebben, te kampen hebben. WORSTELING, v. (-en), het worstelen; strijd, kamp : eene geduchte worsteling ontstond.