Gepubliceerd op 06-12-2018

SCHURFTIG

betekenis & definitie

SCHURFTIG - bn. (-er, -st), met schurft behept, ruidig: een schurftige hond; (spr.) één schurftig schaap steekt de gansche kudde aan, door slecht gezelschap wordt men besmet;

— een schurftig hoofd vreest den kam, als men niet zuiver in zijne schoenen staat, vreest men nader onderzoek;
— netelig, verward, berooid: eene schurftige zaak, (inz. in rechten), welke bijzonderheden kan aan den dag brengen, die de eer van de daarbij betrokken personen in gevaar brengen. SCHURFTIGHEID, v.