Wat is de betekenis van SCHURFTIG?

adj., rudich, rûdich, skabberich.

bn. (-er, -st), 1. met schurft behept, ruidig : een schurftige hond; — (spr.) één schurftig schaap steekt de ganse kudde aan, door slecht gezelschap wordt men besmet; — een schurftig hoofd vreest de karn, als men niet zuiver in zijn schoenen staat, vreest men nader onderzoek; 2. zedelijk onrein : e...

bn. (aan schurft lijdende, schurft hebbende): een schurftige hond, verg. r u i d i g; fig. vuil: e. schurftige rechtszaak.

('schurftəch) bn. en bw. (-er, -st) 1. met schurft behept : een -e bond. ➝ schaap. 2. smerig, vuil : een -e zaak.

bn. (-er, -st), met schurft behept: een schurftige hond.

SCHURFTIG - bn. (-er, -st), met schurft behept, ruidig: een schurftige hond; (spr.) één schurftig schaap steekt de gansche kudde aan, door slecht gezelschap wordt men besmet; — een schurftig hoofd vreest den kam, als men niet zuiver in zijne schoenen staat, vreest men nader onderzoek; — netelig, verward, berooid: eene sch...