SCHROEIEN - (schroeide, heeft en is geschroeid), door de werking van het vuur, de hitte de haartjes of veertjes van de oppervlakte van iets wegbranden : een geplukt hoen schroeien ; een geslacht varken schroeien;
— licht branden, zengen : zijn goed schroeien ; er moet wat schroeien: ik ruik het;
— zeer sterk uitdrogen : de zon schroeide het loover ;
— (heelk.) uitbranden, dichtbranden ;
— (plantk.) geschroeid koren, waar de brand in is ;
— snijden, snoeien: geld schroeien, aan den rand wat afnemen;
— (gew.) stroo schroeien, klein snijden. SCHROEIING, v. het schroeien.