SCHRIEL - bn. bw. (-er, -st), schraal, poovertjes, karig: een schriel maal, onthaal; schriel leven, schraaltjes; schriel met alles zijn, karig, deun, inhalig ;
— mager, schraal: dat kind is erg schriel, lang, dun en mager;
— schriele planten, lang en spichtig ;
— erg schriel land ; een schriele wind. SCHRIELHEID, v.
