Schriel
adj. & adv., skriel, deun.
Wat is de betekenis van SCHRIEL?
Groot woordenboek der Nederlandse taal
Van Dale Uitgevers (1950)
Schriel
bn. bw. (-er, -st), 1. lang en dun, mager, schraal: dat kind is erg schriel; schriele planten ; 2. niet goedgeefs, karig, demi, inhalig ; wees toch niet zo schriel! 3. onvruchtbaar : erg schriel land ; 4. guur, schraal: een schriele wind.
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal
M. J. Koenen's (1937)
schriel
bn. (een vorm met Fries vocalisme naast schraal: 1 mager, schraal; 2 niet goedgeefs, op de penning, deun): 1 zijn schriele schoudertjes; 2 een schriel onthaal; schriel, ja gierig in het oog van de mensen; als bw. schriel opscheppen, schriel met boter besmeerd, op karige wijze.
Modern Woordenboek
Jozef Verschueren (1930)
schriel
(schri:l) bn. en bw. (-er,-st) [bijvorm van schraal] 1. mager, schraal: een ventje. 2. niet goedgeefs : een -e oude dame; onthaald. Syn. → begerig.
Oosthoek Encyclopedie
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
Schriel
bn. en bw. (-er, -st), 1. lang en dun, mager, schraal: dat kind is erg schriel ; 2. niet goedgeefs, inhalig: wees toch niet zo schriel!; 3. guur, schraal: een schriele wind.
Groot woordenboek der Nederlandsche taal
J.H. van Dale (1898)
SCHRIEL
SCHRIEL - bn. bw. (-er, -st), schraal, poovertjes, karig: een schriel maal, onthaal; schriel leven, schraaltjes; schriel met alles zijn, karig, deun, inhalig ; — mager, schraal: dat kind is erg schriel, lang, dun en mager; — schriele planten, lang en spichtig ; — erg schriel land ; een schriele wind. SCHRIELHEID, v.
Gerelateerde zoekopdrachten