Reddeloos - bn. bw. (...loozer, -t), niet in staat zich te redden of gered te worden: de regenten waren radeloos, de staat reddeloos, het volk redeloos; de zaak staat reddeloos;
— bw. zóó dat redding onmogelijk is, onherstelbaar: hij is reddeloos verloren;
— een reddeloos geschoten schip, dat door het vijandelijk geschut zoo toegetakeld is dat het niet langer zee kan bouwen.
REDDELOOSHEID, v. reddelooze toestand.