Onvoeglijk

betekenis & definitie

bn. bw. (-er, -st), onbetamelijk, ongepast: het is voor eene dame onvoeglijk niets van de zang- en danskunst te verstaan;

— bw. ongepast, kwalijk : wij zouden dit punt niet onvoeglijk tot later kunnen uitstellen. ONVOEGLIJKHEID, v.