Gepubliceerd op 01-11-2018

Onbetamelijk

betekenis & definitie

bn. bw. (-er, -st), (van gedragingen en handelingen) niet betamelijk, niet gepast, onbehoorlijk, onvoegzaam, strijdende met de wetten der betamelijkheid : eene onbetamelijke, eene schandelijke daad; hij heeft zich in zijn studententijd menige onbetamelijke grap veroorloofd; welk eene onbetamelijke kleeding;

— bw. van wijze, op onbetamelijke wijze: onbetamelijk leven; onbetamelijk optreden, handelen, antwoorden.
ONBETAMELIJKHEID, v. ongepastheid, onvoegzaamheid;
—, (...heden), eene onbetamelijke handeling, een onbetamelijk gezegde.