(ontrukte, heeft ontrukt), iets door rukken verwijderen, wegnemen : eene forsche hand grijpt de tromp van het geweer en ontrukt het hem;
— iem. uit de handen van een ander losrukken : zij had het kranke knaapje aan Valentine ontrukt;
— met geweld aan iem. ontnemen : hetgeen hij bezit kan geen geweld hem ontrukken;
— iets aan de vergetelheid ontrukken, zorgen dat het in de herinnering bewaard blijft;
— iem. afdwingen: deze woorden ontrukten hem een kreet van angst en spijt;
— iem. met geweld losrukken uit iemands macht of uit eenig gevaar: hij zal mijn vijand toch aan mijn wraak niet ontrukken.