(ontliet, heeft en is ontlaten), zachter worden (van wat hard, stijf of bevroren is): de grond begint te ontlaten; de ruiten ontlaten;
— (van de lucht, het weder enz.) dat thans de koude wat begint te ontlaten;
— het is ontlatend, het vriest niet meer, het is ietwat dooiend;
— (technologie) temperen, het te bewerken staal voor de tweede maal verhitten om het den vereischten graad van weekheid en buigzaamheid te geven. ONTLATING, v. het ontlaten, de dooi;
— (techn.) tempering.