(ontblootte, heeft ontbloot), iets dat bedekt is bloot maken: plotseling ontblootte hij het hoofd; ontblote kling, uit de schede getrokken; muurschilderingen van de daarover liggende kalklaag ontbloot;
— van het nodige ontdoen, ontzetten, beroven : God heeft hen van wijsheid ontbloot; de bevredigde gewesten van krijgsvolk ontbloten. ONTBLOOTING, v. (-en).