o. ongelijk, alleen in ten onrechte;
— al wat onrechtvaardig of onbillijk is : bij de Heer onze God is geen onrecht; onrecht plegen; iem. onrecht doen, (ook) hem te kort doen ; onrecht lijden;
— een verongelijking, een onrechtvaardige daad : zodat het onrecht te schreeuwend was geweest.
ONRECHTE (TEN), bw. uitdr. onbillijkerwijze : wie ten onrechte op zijn broeder toornig is, die zal enz. zonder genoegzame grond; met de waarheid in strijd : iem. ten onrechte betichten.
