Wat is de betekenis van Onrecht?

onrecht - Zelfstandignaamwoord 1. :onrechtvaardigheid Woordherkomst Afgeleid van recht met het voorvoegsel on-

onrecht - zelfstandig naamwoord uitspraak: on-recht 1. oneerlijke behandeling ♢ er is veel onrecht in de wereld 1. ten onrechte [niet juist, niet terecht] Zelfstandig naamwoord:...

Onrecht is het gevoel onrechtvaardig te zijn behandeld of in een structureel onrechtvaardige situatie te verkeren is maar al te verbreid. In rechtsstelsels heeft het begrip onrecht echter geen directe vertaling gevonden. Onrecht kan worden gedefinieerd als grove inbreuk op rechtvaardigheid, dat is een zo eerlijk mogelijke verdeling van voorrechten...

s.n., ûnrjocht (it); iem. — doen, immen omkromte bylizze; ten -e, ûnrjochtlik.

...

o., 1. in ten onrechte, zonder goede grond, verkeerdelijk of onbillijkerwijze: wie ten onrechte op zijn broeder toornig is; iem. ten onrechte betichten; je hebt dat ten onrechte geschrapt. 2. al wat onrechtvaardig of onbillijk is: bij de Heer onze God is geen onrecht; onrecht plegen; iem. onrecht doen, (ook) hem te kort...

o. (1 ongelijk; 2 hetgeen onrechtvaardig en onbillijk is; ook: verongelijking, onrechtvaardige daad): 1 men houdt hem ten onrechte voor den dief, zonder genoegzame grond en in strijd met de waarheid; 2 een schreeuwend onrecht; onrecht plegen, onrechtvaardigheid; iemand onrecht (aan)doen; onrecht lijden.

('on) o. wat onbillijk, onrechtvaardig is : plegen ; het is beter te lijden dan te doen ; een schreeuwend -; ten -e, op onbillijke wijze of zonder genoegzame grond of in strijd met de waarheid,

o., 1. al wat onrechtvaardig of onbillijk is: iemand onrecht doen, (ook) hem tekort doen; onrecht lijden; iemand ten onrechte betichten, niet op goede grond; niet ten onrechte; 2. onrechtvaardige daad: een schreeuwend onrecht.