Ongeweigerd bn. niet geweigerd;
— (spr.) ongevraagd is ongeweigerd, dat, waartoe men geen verlof vraagt, kan niet geweigerd worden: men doe het dus
— en dit is de raad, die er in opgesloten ligt
— zonder er verlof toe te vragen : hij dacht: ongevraagd is ongeweigerd, en hij deed het dus, daar hij eene weigering vreesde, zonder het te vragen.