Onderworpen bn. (-er, -st), ondergeschikt, onderdanig aan iem. of iets : het schepsel is der ijdelheid onderworpen;
— deemoedig, gedwee, lijdzaam: ik was zoo onderworpen, mijne berusting was zoo volkomen, ik vroeg zoo weinig;
— onderhevig aan een gebrek, een gevaar : het land bleef aan de plaag des oorlogs onderworpen. ONDERWORPENHEID, v. ondergeschiktheid; lijdzaamheid, gedweeheid.
