bn. (-er, -st), (van pers.) geschikt of geplaatst onder iem. of iets, daaraan onderworpen, daarvan afhankelijk: ondergeschikt zijn aan zijn meerderen; onderhoorig, lager in rang : ondergeschikte officieren; ondergeschikte bedienden;
— een ondergeschikt ambtenaar; eene ondergeschikte betrekking (plaats, post, werkkring enz.), eene betrekking, in welke men onder de bevelen van anderen staat, waarin men niet zelfstandig mag beslissen;
— dat is ondergeschikt werk, van minder belang geacht dan iets anders : een predikant, die aan zijne studie en zijn ambtelijk werk zijn huiselijk leven geheel en al ondergeschikt maakt; minder in rang, van geringer belang of waarde : de infanterie nam slechts een ondergeschikt deel aan den strijd;
— eene ondergeschikte rol spelen of vervullen, niet de rol van een der hoofdpersonen vervullen, (fig.) geen hoofdpersoon zijn; iets van ondergeschikt belang, iets van weinig belang. ONDERGESCHIKTE, m. en v. (-n).
