Ondertrouw m. de wederzijdsche belofte tot het aangaan van een huwelijk, de verloving; inz. de aangifte bij den ambtenaar van den burgerlijken stand, waarbij de aanstaande echtgenooten verklaren dat zij met elkander een huwelijk willen aangaan, gewoonlijk aanteekenen gezegd : in ondertrouw opnemen; ten ondertrouw gaan;
— (gew.) zij doen vandaag ondertrouw, hunne huwelijksafkondiging geschiedt vandaag.
