Gepubliceerd op 01-11-2018

Ondergrond

betekenis & definitie

m. (-en), de grond die zich beneden de oppervlakte van den grond bevindt, de grond die door den bovengrond bedekt is : de ontginning der thans nog woest liggende duizenden bunders ondergrond in onze noordelijke gewesten; geen verkoop van veenslik zonder ondergrond wordt erkend; (fig.) de ondergrond van zijn karakter is goed; een ondergrond van dierlijken lust, wraakgierigheid, vernielzucht.