o. (-n), ook ONDEREIND, ONDEREND, (in ’t algem.) het onderste uiteinde van eenig voorwerp, het uiterste gedeelte aan de benedenzijde, in tegenstelling van het boveneinde; het ondereinde van een stok, van eene biljartkeu, van een muur, van eene trap enz.; de ondereinden der palen zijn verrot;
— (in ’t bijz.) het benedeneinde aan eene tafel, de lagere plaats aan tafel, in tegenstelling van het boveneinde, waaraan de oudere of meer aanzienlijke gasten zitten : de kinderen hooren aan het ondereind der tafel.
