bn. (-er, -st), niet bevattelijk, traag van bevatting, dom, onbegrijpelijk : gij zijt heden zonderling onbevattelijk;
— de menschelijke bevatting te boven gaande, ondoorgrondelijk : de geheimen des onbevattelijken Gods; de onbevattelijke invloed der hersenen op en in de zenuwen;
— onbegrijpelijk, zoo duister of ingewikkeld dat men niet gemakkelijk er zich een helder begrip van vormen kan : de mathematische wetenschappen zijn voor velen onbevattelijk.
ONBEVATTELIJKHEID, v. traagheid van bevatting, domheid.