bn. bw. (-er, -st), niet begrijpelijk, niet licht iets begrijpende, zoo dom, onoplettend of weerbarstig, dat men niet verstaat, of niet verstaan wil, wat een ander zegt: jongen, wat ben je vandaag weer onbegrijpelijk ! let toch beter op; kom, houd je maar niet zoo onbegrijpelijk, doe niet alsof je ’t niet verstaat, houd je niet zoo dom;
—• niet te begrijpen, niet te verstaan, onverstaanbaar, diepzinnig of duister: wat is hij gisteren in zijne wijsgeerige bespiegelingen weer onbegrijpelijk geweest !; niet te begrijpen voor het menschelijk verstand, te hoog om door den mensch begrepen te worden : goede en kwade geesten, waarvan de eenen te eenvormig, de anderen te volstrekt hatelijk, en beide te zeer afwijkende en onbegrijpelijk voor ons menschen zijn; onbegrijpelijk; vreemd, buitengewoon of ingewikkeld, onverklaarbaar: welke zijn de redenen dezer onbegrijpelijke daad ?; hun scheen het voorval onbegrijpelijk, iets onbegrijpelijks, iets vreemds waarvan men zich geene rekenschap kan geven;
— buitengewoon groot, bijzonder sterk: hij verslond het brood met onbegrijpelijke gulzigheid; de droom zijner dochter had hem met een onbegrijpelijken angst vervuld;
—■ bw. van wijze, op eene onbegrijpelijke, onverstaanbare wijze: hij drukt zich dikwijls zoo onbegrijpelijk uit, dat niemand hem verstaat; hij heeft in die zaak al heel onbegrijpelijk gehandeld;
—• bw. van hoeveelheid of intensiteit, in eene mate die het begrip te boven gaat, boven alle voorstelling : is daar niet oneindig veel te zeggen tot verheerlijking van dat onbegrijpelijk groote Wezen ?; in de hoogste mate, buitengewoon, bijzonder, uiterst: zij was mij onbegrijpelijk welkom; onbegrijpelijk veel menschen hebben familiebetrekkingen, vrienden of kennissen te Amsterdam; gij beiden werkt onbegrijpelijk vlug.