bn. bw. (-er, -st), niet beleefd van aard, handelende in strijd met de wetten der wellevendheid, onwellevend, onheusch, lomp : hij is al een heel onbeleefde kerel; hij zeide geen enkel woord meer dan er noodig was, om niet barsch of onbeleefd te schijnen;
— een onbeleefde mond, iem. die onbeleefd spreekt; een onbeleefd antwoord;
— bw. van wijze, op eene onbeleefde wijze, onheusch, onvriendelijk : zich onbeleefd gedragen; iem. onbeleefd antwoorden. ONBELEEFDELIJK, bw.
