BEGRIJPELIJK, bn. bw. (-er, -st), te begrijpen, licht te begrijpen: dat is nogal begrijpelijk;
— verstaanbaar, kenbaar: ik zal je mijn wil eens begrijpelijk maken;
— iem. iets begrijpelijk maken, duidelijk, helder, klaar;
— dat kind is zeer begrijpelijk, bevattelijk, vlug van begrip;
— wat ben je weer begrijpelijk! wat maak je er weer dubbelzinnigheden uit op;
— (gew.) vitachtig, kwalijknemend. BEGRIJPELIJKHEID., v. duidelijkheid, vatbaarheid van begrip.
