bn. niet bedwongen kunnende worden, niet te bedwingen; te sterk, te fier of te woest om door dwang ten onder gebracht of getemd te worden : het schrikbarende woud van Baduhenna, de wijk- en verzamelplaats der onbedwingbare Friezen; een onbedwingbare zebrahengst; (van neigingen, hartstochten enz.) te sterk of te hevig om door dwang of zelfbeheersching in toom te worden gehouden, onwederstaanbaar : eene onbedwingbare gramschap; een gil van onbedwingbare blijdschap; gij schijnt eene onbedwingbare neiging te bezitten voor galante avonturen; (bij eene beweging) niet te stuiten : de bergstroom bruist in onbedwingbare vaart van de rotsen af;
— te sterk om in zijne werking gestuit te worden : de onbedwingbare groeikracht van het Zuiden. ONBEDWINGBAARHEID, v.