MANHAFT, MANHAFTIG, bn. bw. (-er, -st), MANHAFTIGLIJK, bw. dapper, koen, moedig: eene manhaftige daad; zich manhaftig gedragen;
— parmantig: een manhaftig kereltje. MANHAFTIGHEID, v. dapperheid, moed.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
