DAPPER, bn. bw. (-der, -st), zonder vrees in het gevaar (vooral in den strijd), kloek, stout: een dapper soldaat; zich dapper verdedigen; dapper strijden;
— flink zijn dapper wijfje bezorgt alleen de zaken; klein maar dapper; zij zongen er dapper op los;
— (Zuidn.) snel, vlug; (ook) flink, terdege;
— (gemeenz. bw. van graad) zeer erg ik ben dapper verkouden; hij is dapper afgerost. DAPPERHEID, v. onversaagdheid, moed.
