Loochenen (loochende, heeft geloochend), ontkennen, niet erkennen: hij loochende nu alles, wat hij vroeger had gezegd; de waarheid, eene schuld, zijne handteekening loochenen;
— zijn ouders niet kunnen loochenen, er te goed op gelijken;
— (kaartsp.) (Zuidn.) geen kleur bekennen. LOOCHENING, v. (-en), het loochenen.
