KOLONIE, v. (-s, ...niën), volkplanting: eene kolonie stichten of vestigen; de Kaapkolonie; de Nederlandsche, Engelsche koloniën; minister van koloniën;
— strafkolonie, zie aldaar;
— (ook) de gezamenlijke vreemdelingen van ééne zelfde natie in eene bepaalde stad de Nederlandsche kolonie te Parijs; te Berlijn; de Duitsche kolonie te Batavia;
— in een land zelf eene plaats, waarheen landloopers, bedelaars enz. worden gezonden, om te trachten hen te verbeteren bedelaarskolonie; de kolonie Veenhuizen;
— plaats waarheen kinderen gedurende de vacantie gezonden worden tot herstel of verbetering hunner gezondheid: vacantiekolonie:
— eene vereeniging van lagere dieren of planten, die alle uit één moederdier of ééne moederplant zijn ontstaan en één samenhangend geheel blijven vormen: eene polypenkolonie; eene kolonie van bacteriën.
