IJSELIJK, bn. bw. (-er, -st), verschrikkelijk, afgrijselijk , eene ijselijke daad; eene Ijselijke wraak nemen;
— zeer, in hooge mate: ijselijk koud; ijselijk leelijk.
IJSELIJKHEID, v. (...heden), verschrikkelijke, ijselijke daad; ’t is eene ijselijkheid, ’t is verschrikkelijk, is zeer erg.