GEVAARTE, o. (-n), iets dat door buitengemeen groote afmetingen en soms vreemden vorm den mensch vervult met verbazing, eerbied, ontzetting (van rotsen, groote gebouwen, schepen, machines enz.): wat een gevaarte;
— (Zuidn.) ook GEVEERTE, stoet, optocht de prins met geheel zijn geveerte, den geheelen trein, nasleep, gevolg; Lutgardis volgde het droevig gevaarte, hoorbaar snikkende;
— (Zuidn.) gerei, gereedschap een jager met zijn geveerte.
