Gepubliceerd op 02-09-2018

Eerbied

betekenis & definitie

EERBIED, m. eerbied voor iemand gevoelen, de hoogste mate van hoogachting;

— iem. eerbied betoonen, bewijzen, hulde en eer om de hoogere plaats die zoo iemand inneemt (hierbij kan zelfs alle achting ontbreken); eerbied voor hei gezag; met verschuldigden eerbied;
— eene akte van eerbied, akte die men passeert voor den kantonrechter, indien men tusschen 21 en 30 jaren tegen den wil der ouders een huwelijk aangaat. EERBIEDENIS, v. (w. g.) vereering, achting: de lof, de dank, de eerbiedenis zij Hem, die was en eeuwig is, toegebracht.