GROOTE, m. en v. (-n), het bn. groot zelfst. gebezigd; de grooten (in tegenst. met de kleintjes), de oudere leerlingen op eene school;
— (ook) de groote lui, de aanzienlijken (zegsw.) wanneer het op de grooten regent, druipt het op de kleinen, de kleine man lijdt in ruime mate van den tegenspoed der grooten;
— (inz.) de adel, de regeerders van een rijk de koning beraadslaagde met de grooten zijns rijks;
— de grooten der aarde, de machtigen of aanzienlijken naar de wereld.
