EERBAAR, bn. bw. (-der, -st), kuisch, zedig: eene eerbare dochter;
— eene eerbare vrouw, fatsoenlijk. EERBAARHEID, v. datgene wat in overeenstemming is met de zedewetten; ongeschonden vrouwelijke eer; aanranding der eerbaarheid, onkuische handeling.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
