DU1TSCH, bn. bw. van Duitschland de Duitsche taal; de Duitsche (of Teutonische) orde;
—, o. de Duitsche taal; vroeger ook voor de Nederlandsche taal gebruikt: of rijm ik, dat een boer dit Duitsch niet kan verstaan; ook Dietsch (nog bij Vlamingen); vgl. Nederduitsch, Hoogduitsch;
— eene Duitsche, eene Duitsche vrouw.