DOMICILIE, o. (-s, ...liën), wettig woonverblijf; huisvesting;
— plaats waar een wissel moet betaald worden;
— (recht.) domicilie kiezen ten huize van, voor ‘t uitoefenen van rechten of functiën eene bepaalde plaats als zijn verblijf aanwijzen (zonder dat men er werkelijk woont);
— domicilie van afkomst, waar men geboren is;
— domicilie van onderstand, plaats waar men armlastig is.
