BEZWIJMEN, (bezwijmde, is bezwijmd; soms dichterlijk bezweem, is bezwemen), in onmacht, in zwijm vallen; duizelig worden tot bezwijmens toe genieten, tot men niet meer kan. BEZWIJMING, v. (-en), flauwte, onmacht.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
