BESCHAAFD, bn. bw. (-er, -st), gemanierd, wellevend, goed onderwezen;
— blijk gevende van hoogere beschaving en opvoeding: beschaafde manieren; iem. uit den beschaafden kring; eene beschaafde vrouw; een beschaafd gezicht, uiterlijk; in beschaafde termen, met beleefde woorden; de beschaafde uitspraak van een woord, eene taal; in den beschaafden omgang; de beschaafde taal, in tegenst. met de volkstaal;
— de beschaafde volken, (in tegenoverstelling der wilden). BESCHAAFDHEID, v. welgemanierdheid, wellevendheid.
