Benedictie

betekenis & definitie

BENEDICTIE, v. (...tiën, -s) (R.K.) elke zegen dien de Paus, de Bisschop of de priester over personen of zaken uitspreekt: na de Hoogmis wordt dikwijls de benedictie met het Allerheiligste gegeven; iem. de benedictie geven, wenschen, vragen; (in Zuidn. ook fig.) iem. de benedictiën geven, een pak slaag toedienen.