ABERRATIE, v. (-s, ...iën), (nat.) afwijking van het licht der sterren, bv. waar zij schijnen te staan en werkelijk zijn;
— sphaerische aberratie, bolvormige afwijking van het juiste beeld (bij lenzen);
— (fig.) aberratie van ’t denkvermogen, afdwaling;
— aberratio criminis, afdwaling van de misdaad op een ander voorwerp, wanneer b.v. bij een moordaanslag een ander dan waarop het gemunt was, getroffen wordt.