bn. bw.,
1. tot de stof behorend of er uit bestaand, de stof betreffend: des mensen ziel is niet stoffelijk; warmte is niet een stoffelijk iets; — een stoffelijk punt, punt waarin een massa geconcentreerd wordt gedacht; — zijn stoffelijk overschot, zijn lijk; —
Zuidn. ook als bw.: dat is stoffelijk onmogelijk;
2. (spraakk.) van namen van stoffen gevormd: stoffelijke bijvoeglijke naamwoorden, b.v. gouden, stenen, lakens;
3. materieel, alleen het (geldelijk) bezit betreffende: zijn stoffelijke belangen behartigen; er stoffelijk voordeel bij hebben; een stoffelijk blijk van waardering, een geschenk bij een huldiging.
