bn. bw. (-er, -st),
1. zich aan de oppervlakte bevindende: een oppervlakkige wonde, die niet diep, niet ernstig is;
2. (fig.) niet grondig, niet diep indringend, vluchtig: oppervlakkige kennis; een oppervlakkig oordeel; een oppervlakkig man, die alles oppervlakkig behandelt; — bw., zonder diep te gaan: oppervlakkig beschouwd.
